اصلا اصلا اصلا جالب نیست که ببینی هم کلاسیت بعد از یکی دو ماه نامزدی از شوهرش جدا میشه یا فامیلت که چند سااال دوست بوده بانامزدش و خیلی هم خوشبخت بنظر میان میخوان نامزدیو بهم بزنن یا مرد متاهلی و ببینی که وقتی چشمش به یه دختر جوون یکم شیطون میخوره به خودش اجازه میده باش کلی شوخی کنه و بگه و بخنده یا زن متاهلی وقتی شوهرش نیست یه سره داره ازش بد میگه یا همه متاهل ها و متعهد ها کلی دوست اجتماعی دارن که آبجی و داداشی صداش میزنن یا عروسا از دست مادرشوهرشون زندگی ندارن و مادرشوهرا از دست عروسشون پیر شدن یا زنایی که بعد ازدواج لذت بخش ترین کاری که کردن قرمه سبزی بار گذاشتن بوده و دورترین جایی که رفتن سوپری سر کوچه بوده و زندگی رو به بهونه ی شوهر به خودشون زهر کردن و مردایی که از یه تفریح ساده با دوستاشون محروم شدن
خسته شدم از این همه آمار طلاق توافقی و احساسی و خیانت و بی اعتمادی و غررر و غرررر و غررررر از زندگی :|
بس کنید دیگه
دلم میخواد یکی بیاد پشت سر زنش یا شوهرش یه عالمه خوب بگه، بگه چقدر خوشبخته، چقدر با اون آدم که هست احساس خوبی داره، چقدر اون ادم کمکش کرده که فرد بهتری بشه
مشکل از کجاست واقعا؟!