«نه تو میمانی و نه اندوه و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم میگذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند..
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود،جامه اندوه مپوشان هرگز...!!»
سهراب سپهری :)
پ.ن. پست های قبلیمو پاک کردم سهراب :) و مرسی... برای شادی روحش فاتحه....
از همین الان به بعد...
دیگه نصیحت نمیکنی...
راز هاتو فقط خدا باید بدونه...
احساسات بقیه دیگه مهم نیست...
احترام گذاشتن به بعضیا دیگه تعطیل...
خندیدن با بعضیا مطلقا ممنوع...
فک کردن به مشکلات بقیه ... وقتی به تو فک نمیکنن ممنوع...
عصبانی شدن واسه عقاید اشتباه بقیه ممنوع...
تلاش کردن واسه درست کردن طرز فکر ممنوع...
لبخند زدن به کسی که داره از نا امیدی میمیره ممنوع
بخشیدن
فراموش کردن
و اعتماد کردن هم ممنوع