«نه تو میمانی و نه اندوه و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم میگذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند..
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود،جامه اندوه مپوشان هرگز...!!»
سهراب سپهری :)
پ.ن. پست های قبلیمو پاک کردم سهراب :) و مرسی... برای شادی روحش فاتحه....