بچه تر که بودم، شاید اول دبیرستان، دیدگاهم راجع به دوستی دختر و پسر خیلی جالب بود!
میگفتم آدم یا با کسی دوست نمیشه و زندگیشو خنثی و یکنواخت میگذرونه، یا با یکی دوست میشه و تا وقتی باهاشه خوش میگذرونه و وقتی جدا شدم خب دوران ناراحتیشو سپری میکنه و خب فک کنم همه ترجیح میدن که هم خوشحال بان تو زندگی هم ناراحت! و کسی خنثی بودنو انتخاب نمیکنه!
ولی الان دیدگاهم اینه که دوستی با پسر کمتر از 22 حماقته کلا، بیشترشم با احتیاط خیلی زیاد!
خب حالا بنظرتون حق با کدوم سنم بود؟!؟! :))))
خودم که مطمئنم الان همینطوری خواستم نظرتونو بدونم!