صندلی های چوبی و قدییییمی، چهار تا تحته ی گچی که یکیش هم شکسته، در و دیوار به رنگ سبز کمرنگ!موزاییک های عهد دقیانوس، میز استاد
همه چی
همه چی اینجا تو رو میبره دهه 50!
همه چیز انگار قدمت این دانشگاه رو یاد آدم میاره!
این صندلیا حس خاصی داره!
حس اینکه آدم های بزرگی روش نشسته بودن!
انگار بهم میگن تو هم باید آدم بزرگی بشی!
چقدر انرژی این کلاس که همه چیش چوبیه و کاملا مشخصه از قدیم همینطوری بوده خوبه! چقدر حال آدمو خوب میکنه!
من چقدر منتظر این لحظه بودم...
الهی شکر :)